Саяси қуғын-сүргін және ашаршылық құрбандарына арналған "еске алу құқығы бойынша" сыныптан тыс іс-шара.

26 қарашада 10-11 сынып оқушыларымен саяси қуғын-сүргін құрбандарына, аштық құрбандарына арналған «Есте сақтау құқығымен» атты сыныптан тыс іс-шара өткізілді.

Мақсаты: оқушыларды нақты адамдардың тағдырына жанашырлықпен қарау арқылы өз халқының тарихи өткеніне құрметпен қарауға тәрбиелеу;

қуғын-сүргіннің мағынасыз қатыгездігін, саяси қуғын-сүргінге ұшыраған әйелдердің ерекше табандылығы мен адалдығын көрсету. «Жарты ғасырдан астам уақыт бұрын жерімізде орын алған қайғылы оқиғалар қайталанбауы үшін есте сақтау, есте сақтау, ұмытпау үшін білу керек...» Р.Рождественский.

Адам болып қалу үшін есте сақтау керек. Адамда қанша жады бар - ондағы адам соншалықты. Халқыңның, өз еліңнің басына не болғанын білу – біздің азаматтық қана емес, адамдық парызымыз. 1921 жылы аш даланың қасіреті болды - содан кейін халықты жаппай қыру болды. Ашаршылық Еділ бойында, Украинада болды, бірақ қазақтар үшін бұл сан есе ауыр болды, олар ол кезде егіншілікті білмеді, ал 1921 жылғы жұт малдың 80% дерлік жойылды. Ал ашаршылық басталып, жұрт қабығын, шөп-шаламын жеп – су мейірбикеден дала қақпанға айналып, азық-түлік табамын деген үмітпен ауылдан қалаға, вокзалға қашып, жолда өлді. 30-шы жылдар Қазақстан халқына жаңа міндеттер әкелді. Малды тәркілеу басталды, дала тұрғындары жүз мыңдап, тұтас ауылдарда, аймақтарда қырылды. Қазақстанда 30-жылдары 1 миллион 750 мың қазақ, 250 мың басқа ұлт өкілдері аштықтан қырылды. Әрбір екінші адам қайтыс болады екен. Сену қиын - секунд сайын! Бұл ашаршылық болды, өз халқының бұрын-соңды болмаған қырылуы белгілі бір себептермен қойылды. Бүкіл елде нан алынып, адамдар өлімге кесілді, өйткені нан Батыста техника мен құрал-жабдық алу үшін сатылды. Миллиондаған адамдардың өмірі индустрияландыру үшін төленді. 1921-1954 жылдар аралығында Қазақстанда 100 мың адам сотталып, оның 25 мыңы ату жазасына кесілді.

Саяси қуғын-сүргін ұлттық интеллигенцияның, әскери қызметкерлердің, барлық деңгейдегі басшылардың гүлін жойып, халық шаруашылығына орны толмас зиян келтірді. Бірақ олар адамдардың рухында одан да үлкен із қалдырды. Қуғын-сүргінге ұшырағандар мен олардың жақындарының тағдыры кесілді.

Шеңберіміз әлсіреп барады, достар, Қоштасулар жиі... Ертеңгі күнге кепілдік бере алмайсың. Тіпті нақты күн үшін. Ал осынау қиын, сұмдық күндерде, Олардың опасыз, алдамшыларының ортасында, Сондықтан мен сенгім келеді, біз жалғыз емеспіз, Қараңғыда: «Біз тіріміз» деп есту үшін. Біз ескі аяулы жалауларға адалбыз, Ауа-райының қолайсыз аспанында да Елдің бақытын өлшеуді жалғастырамыз Ұшып бара жатқан бақытымызды ... Ал жолым үмітсіз, қанды болсын - Шақыруларым тоқтамайды. Соңғы күшімді жинап айқайлаймын: «Тіріміз, жолдас, тіріміз!

Тарих тағылымы текке кеткен жоқ, егеменді жас мемлекетіміз шын мәнінде заңды болды, оның заңдары азаматтардың құқықтары мен мүдделерін қорғайды деп мақтанышпен айту үшін алғысқа толы ұрпақтар әлі де көп нәрсе істеу керек.

Елу сегізінші баппен қорланған, түсінде ит қоршап, қаһарлы жолсерік, соттың айтуы бойынша, сотсыз, арнайы кеңестің шешімімен көрге дейін түрме формасына кесілген, құда түскендердің бәрі. бұғаулармен, тікенектермен, шынжырлармен, көз жасымыз бен қайғымызбен, мәңгілік жадымызбен!

Тарихты оның қателігін қайталамау үшін зерттейміз. Қандай қиындық болса да, ең алдымен Адам болып қалу үшін! Адамгершілікті, әділетті, шыншыл бол! Отанымыздың тағдыры әрқайсымызға байланысты. Сендер еліңнің болашағысыңдар! Барлығыңа рахмет!

 Тарих пәнінің мұғалімі: Идрисова А.А.